Μέθοδοι θεραπείας των κιρσών, πιθανές αιτίες και συμπτώματα της νόσου

Οι κιρσοί είναι μια πολύ συχνή παθολογία που μειώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής και προκαλεί επικίνδυνες επιπλοκές που απαιτούν δαπανηρή και πολύπλοκη θεραπεία.

Τι είναι οι κιρσοί;

Οι κιρσοί, ή κιρσοί, είναι μια ασθένεια που σχετίζεται με διαταραχή της βαλβιδικής συσκευής των φλεβών. Ως αποτέλεσμα της βλάβης τους, η φυσιολογική εκροή αίματος από την περιφέρεια διαταράσσεται και το αίμα λιμνάζει σε διάφορα σημεία του αγγειακού στρώματος, με αποτέλεσμα να διαστέλλονται.

Ο κύριος πληθυσμός που είναι ευάλωτος σε αυτή τη νόσο είναι άτομα άνω των 40 ετών. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μέχρι αυτή τη στιγμή τα αγγεία εκτίθενται σε διάφορες αρνητικές επιρροές, γεγονός που προκαλεί μείωση της προσαρμοστικής τους ικανότητας.

Τις περισσότερες φορές, οι κιρσοί επηρεάζουν τα κάτω άκρα, αλλά η παθολογική διαδικασία μπορεί επίσης να παρατηρηθεί στη βουβωνική χώρα ή στα εσωτερικά όργανα.

Είναι απαραίτητο να ληφθούν προληπτικά μέτρα, καθώς αυτή η παθολογία τείνει να εξελίσσεται και το θεραπευτικό σχήμα για τους κιρσούς είναι αρκετά περίπλοκο.

Αιτιολογικό

Οι κύριες αιτίες των κιρσών θεωρούνται η υπερβολική και ανεπαρκής κινητικότητα. Ο μηχανισμός της φυσιολογικής ροής του αίματος μέσω των φλεβών σχετίζεται στενά με τις μυϊκές συσπάσεις. Κατά τη διάρκεια της μυϊκής έντασης, το αίμα ωθείται μέσα από τις φλέβες και οι βαλβίδες που υπάρχουν στην κοιλότητα της φλέβας εμποδίζουν την αντίστροφη ροή της.

Η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας οδηγεί σε συμφόρηση στην περιφέρεια, με αποτέλεσμα το αίμα να ασκεί υπερβολική πίεση στη συσκευή της βαλβίδας. Το υπερβολικό στρες έχει επίσης επιζήμια επίδραση στο αγγειακό σύστημα. Οι συχνές μυϊκές συσπάσεις μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στις φλεβικές βαλβίδες.

Επιπλέον, υπάρχει μια σειρά από αρνητικούς παράγοντες και ασθένειες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης κιρσών:

• Κακές συνήθειες. Το αλκοόλ και η νικοτίνη έχουν αγγειοκινητικές ιδιότητες. Μπορούν να επεκτείνουν και να περιορίσουν τον αυλό των αιμοφόρων αγγείων, γεγονός που προκαλεί διακοπή της φυσιολογικής ροής του αίματος.
• Κατάχρηση καφέ.
• Άβολα παπούτσια.
• Γενετική προδιάθεση.
• Συστηματικές ασθένειες του συνδετικού ιστού.
• Αθηροσκλήρωση.
• Σακχαρώδης διαβήτης.
• Τραυματικές βλάβες.
• Υπερβολικό βάρος.

Η παρουσία τέτοιων παραγόντων αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Ανεξάρτητα από τον αιτιολογικό παράγοντα, τα συμπτώματα των κιρσών των κάτω άκρων δεν θα διαφέρουν.

Κλινικές εκδηλώσεις

Τυπικά, τα συμπτώματα αυτής της νόσου εμφανίζονται όταν υπάρχουν ήδη μη αναστρέψιμες δομικές αλλαγές στις φλέβες των κάτω άκρων. Δηλαδή, ο ασθενής χρειάζεται ήδη χειρουργική θεραπεία τη στιγμή που θα επικοινωνήσει με τον γιατρό.

Στα αρχικά στάδια, οι κιρσοί μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί. Μερικοί ασθενείς παραπονιούνται για μικρό πόνο που εμφανίζεται μετά από μεγάλες περιόδους περπατήματος ή τρεξίματος. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα συμπτώματα που να καθιστούν δυνατή τη διάγνωση. Οι αρχικές μορφές κιρσών μπορούν να ανιχνευθούν αποκλειστικά με τη βοήθεια ενόργανων εξετάσεων.

Τα συμπτώματα των ανεπτυγμένων κιρσών είναι τα ακόλουθα:

1. Η εμφάνιση κυάνωσης, η οποία εντοπίζεται κατά μήκος των φλεβών.
2. Τα αγγεία προεξέχουν πάνω από την επιφάνεια του δέρματος και σχηματίζουν οζίδια. Οι σχηματισμοί αυτοί είναι επώδυνοι και πυκνοί, γεγονός που σχετίζεται με τη φλεγμονή και τη διαδικασία πολλαπλασιασμού του συνδετικού ιστού στις περιοχές αυτές (σκλήρυνση).
3. Συνεχής πόνος που δεν εξαρτάται από τη φυσική δραστηριότητα. Εάν στην αρχή της ανάπτυξης της παθολογίας εμφανίζεται αποκλειστικά μετά από υπερένταση, τότε στα μεταγενέστερα στάδια μπορεί να ενοχλήσει τον ασθενή ακόμη και στον ύπνο του. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ένα από τα σημάδια της φλεγμονής είναι ο πόνος. Η ένταση του πόνου μπορεί να είναι αρκετά έντονη, οδηγώντας σε χωλότητα.
4. Τοπική αύξηση της θερμοκρασίας στην περιοχή των κόμβων.

Η εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων της νόσου απαιτεί άμεση επαφή με ιατρική μονάδα για διάγνωση και θεραπεία.

Γιατί οι κιρσοί είναι επικίνδυνοι;

Η έλλειψη κατάλληλης θεραπείας είναι γεμάτη με την ανάπτυξη μιας σειράς επικίνδυνων επιπλοκών που αποτελούν απειλή όχι μόνο για την υγεία, αλλά και για τη ζωή. Αυτά περιλαμβάνουν:

1. Θρομβοφλεβίτιδα. Σε φλεγμονώδεις περιοχές των φλεβών, η ροή του αίματος επιβραδύνεται σημαντικά. Τέτοιες συνθήκες είναι ευνοϊκές για το σχηματισμό θρόμβων αίματος. Αυτοί οι θρόμβοι αίματος μπορούν να μπλοκάρουν τον αυλό ενός αγγείου στα κάτω άκρα, προκαλώντας γάγγραινα ή μπορούν να μεταφερθούν μαζί με το αίμα στους πνεύμονες, την καρδιά, τον εγκέφαλο και άλλα όργανα, προκαλώντας οξεία διαταραχή της παροχής αίματος. Αυτές οι παθολογίες είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστούν και συχνά οδηγούν σε αναπηρία και θάνατο.
2. Τροφικά έλκη. Η παραβίαση της φλεβικής εκροής αίματος συνοδεύεται πάντα από διαταραχές της μικροκυκλοφορίας στους ιστούς των κάτω άκρων. Η έλλειψη οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών οδηγεί στο σχηματισμό ελκών. Αυτά τα έλκη είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν και συχνά υποτροπιάζουν, καθώς είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί θεραπεία που στοχεύει στη βασική αιτία της εμφάνισής τους.
3. Αιμορραγία. Εάν οι κιρσοί συνοδεύονται από υπέρταση, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ρήξη των περιφερικών αγγείων και αιμορραγία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα διεσταλμένα αγγεία γίνονται πιο λεπτά και η υψηλή αρτηριακή πίεση μπορεί να προκαλέσει ρήξη τους. Επιπλέον, μπορεί να εμφανιστούν αιμορραγίες με μικρές μηχανικές βλάβες, οι οποίες σε ένα υγιές άτομο δεν θα οδηγήσουν καν στον σχηματισμό αιματώματος.

Σχεδόν όλες οι επιπλοκές μπορούν να επιδεινωθούν με την προσθήκη ενός μολυσματικού παράγοντα, ο οποίος επιδεινώνει σημαντικά την κατάσταση και περιπλέκει τη θεραπεία.

Εάν αναπτυχθούν επιπλοκές, η θεραπεία των κιρσών θα πρέπει να επανεξεταστεί.

Διαγνωστικά

Εάν υπάρχει υποψία κιρσών, ο ασθενής πρέπει να υποβληθεί σε μια σειρά εξετάσεων, σκοπός των οποίων είναι η επιβεβαίωση της διάγνωσης, καθώς και η αξιολόγηση της κατάστασης των ιστών που περιβάλλουν τις εστίες της παθολογίας.

Για να γίνει αυτό, συνιστάται να πραγματοποιήσετε τις ακόλουθες εξετάσεις:

1. Γενική εξέταση αίματος.
2. Βιοχημεία αίματος.
3. Πηκτόγραμμα. Αυτή η εργαστηριακή εξέταση καθιστά δυνατή την πρόβλεψη της ανάπτυξης θρόμβωσης και θρομβοφλεβίτιδας, με βάση τις ιδιότητες πήξης του αίματος. Η υψηλή πήξη είναι μια απειλητική κατάσταση.
4. Υπέρηχος. Χρησιμοποιώντας υπερήχους, μπορείτε να αποκτήσετε μια λεπτομερή εικόνα της αγγειακής κλίνης και να εντοπίσετε εστίες φλεγμονής που δεν εμφανίζονται εξωτερικά.
5. Φλεβογραφία. Η λήψη μιας γραφικής εικόνας του φλεβικού συστήματος των κάτω άκρων χρησιμοποιώντας έναν παράγοντα αντίθεσης σάς επιτρέπει να μελετήσετε λεπτομερώς τις δομές του και να εντοπίσετε ακόμη και τις μικρότερες αλλαγές.

Εκτός από τις οργανικές και εργαστηριακές μελέτες, πραγματοποιούνται ειδικές δοκιμές που αξιολογούν την κατάσταση των μαλακών ιστών, καθώς και τον βαθμό της κυκλοφορικής ανεπάρκειας.

Σημαντική είναι και η εξωτερική εξέταση, κατά την οποία ο γιατρός μπορεί να δει εξωτερικές συγκεκριμένες εκδηλώσεις, πιθανή εντόπιση και τροφικά έλκη.

Ένας φλεβολόγος πρέπει να συμμετέχει στη θεραπεία και την επίβλεψη ασθενών με μια τέτοια ασθένεια. Αυτός ο γιατρός είναι που ειδικεύεται στον τρόπο αντιμετώπισης των κιρσών.

Θεραπεία

Η θεραπεία των κιρσών των κάτω άκρων είναι δυνατή με τη χρήση φαρμάκων ή με χειρουργικές παρεμβάσεις. Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από το πόσο σοβαρές είναι οι αλλαγές στην πληγείσα περιοχή.

Η φαρμακευτική θεραπεία των κιρσών των κάτω άκρων πραγματοποιείται σύμφωνα με ένα ειδικό σχήμα, το οποίο λαμβάνει υπόψη την επίδραση στην παθολογική διαδικασία και αποτρέπει την ανάπτυξη επιπλοκών.

Η χειρουργική θεραπεία των κιρσών είναι η πιο αποτελεσματική, καθώς σας επιτρέπει να απαλλαγείτε από την παθολογία για πάντα. Ωστόσο, δεν επιτρέπεται για όλους τους ασθενείς και έχει μια σειρά από αντενδείξεις.

Συντηρητική θεραπεία

Η θεραπεία των κιρσών χωρίς χειρουργική επέμβαση επιτρέπεται μόνο στα αρχικά στάδια της εξέλιξης της παθολογίας.

Αξίζει να θυμηθούμε ότι η συντηρητική θεραπεία βοηθά μόνο στην εξάλειψη των εκδηλώσεων της νόσου. Είναι αδύνατο να επιτευχθεί ένα διαρκές αποτέλεσμα χρησιμοποιώντας μόνο φάρμακα. Δρουν μόνο για ορισμένο χρονικό διάστημα και δεν είναι σε θέση να αποτρέψουν την εξέλιξη της νόσου.

Συνιστάται στους ασθενείς με κιρσούς να χρησιμοποιούν τις ακόλουθες ομάδες φαρμάκων:

• ΜΣΑΦ. Συνιστάται η τοπική χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, με τη μορφή αλοιφών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι δυνατό να συνταγογραφηθούν αυτά τα φάρμακα σε μορφές δισκίων, αλλά μια μακρά πορεία θεραπείας μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη γαστρίτιδας ή πεπτικού έλκους, η οποία προκαλείται από παρενέργειες.
• Αντιαιμοπεταλιακά μέσα. Η δράση τέτοιων φαρμάκων στοχεύει στην πρόληψη των θρόμβων αίματος. Ένας πρωτόγονος εκπρόσωπος θεωρείται η κανονική ασπιρίνη, η οποία χρησιμοποιείται σε μικρές δόσεις. Αραιώνουν το αίμα, γεγονός που βοηθά στη διευκόλυνση της ροής του αίματος μέσω των φλεγμονωδών φλεβών. Η χρήση τέτοιων φαρμάκων είναι απαράδεκτη για ασθενείς που έχουν τάση για αιμορραγία.
• Ορμόνες της ομάδας πρεδνιζολόνης. Σε περιπτώσεις που τα ΜΣΑΦ δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, ενδείκνυται η χρήση ορμονών των επινεφριδίων. Οι ουσίες αυτές χρησιμοποιούνται και με τη μορφή αλοιφών. Έχουν έντονο αντιφλεγμονώδες αποτέλεσμα και επίσης βελτιώνουν τη μικροκυκλοφορία των ιστών. Αξίζει να θυμηθούμε ότι η μακροχρόνια χρήση ορμονών έχει επίσης επιζήμια επίδραση στην κατάσταση του σώματος.
• Φλεβοτονική. Αυτή η ομάδα φαρμάκων χρησιμοποιείται στη θεραπεία των κιρσών των κάτω άκρων. Ομαλοποιούν τον τόνο του αγγειακού τοιχώματος, γεγονός που εξασφαλίζει φυσιολογική ροή αίματος.

Η θεραπεία των κιρσών πρέπει να είναι συστηματική. Η τακτική κυκλική χορήγηση φαρμάκων σάς επιτρέπει να διατηρείτε μια σταθερή συγκέντρωση δραστικών ουσιών, η οποία εξασφαλίζει σταθερή επίδραση στα κατεστραμμένα αγγεία.

Η χρήση αυτών των φαρμάκων πρέπει να γίνεται μόνο σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού. Απαγορεύεται αυστηρά η ανεξάρτητη χρήση τους, καθώς μπορεί να προκαλέσουν παρενέργειες και επίσης να έχουν συγκεκριμένες αντενδείξεις. Η μη συμμόρφωση με τέτοιους περιορισμούς είναι γεμάτη με επιδείνωση της γενικής κατάστασης.

Η συντηρητική θεραπεία είναι η πλέον κατάλληλη ως υποστηρικτική μέθοδος κατά την προετοιμασία για προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση.

Χειρουργική θεραπεία

Πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται για το πώς να θεραπεύσετε τους κιρσούς χωρίς χειρουργική επέμβαση; Στην πραγματικότητα, αυτό είναι αδύνατο. Ο κύριος τύπος χειρουργικής θεραπείας είναι η ασφαλεκτομή.

Η ασφαλεκτομή είναι μια επέμβαση που σκοπό έχει την αφαίρεση των κατεστραμμένων μεγάλων σαφηνών φλεβών. Χάρη σε αυτό, οι εστίες της νόσου εξαλείφονται εντελώς. Αλλά το μειονέκτημα αυτής της θεραπείας είναι αρκετά μεγάλο τραύμα. Τον τελευταίο καιρό, τέτοιες επεμβάσεις γίνονταν με μεγάλο αριθμό τομών στο δέρμα, οι οποίες ήταν απαραίτητες για την παροχή πρόσβασης στις φλέβες.

Σήμερα, οι σύγχρονες μέθοδοι αντιμετώπισης των κιρσών επιτρέπουν τη διεξαγωγή ασφαλεκτομής με ελάχιστο αριθμό τομών, αφού υπάρχουν ειδικοί ανιχνευτές για την εξαγωγή φλεβών. Μια φλέβα μήκους έως και μισού μέτρου μπορεί να αφαιρεθεί με μία τομή.

Αυτή η επέμβαση έχει μια σειρά από αντενδείξεις που καθιστούν αδύνατη τη διεξαγωγή της. Αυτά περιλαμβάνουν:

1. Σακχαρώδης διαβήτης. Αυτή η παθολογία συνοδεύεται από σημαντική μείωση στην επούλωση των πληγών. Σε μια τέτοια κατάσταση, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να προκαλέσει πυώδεις-σηπτικές διεργασίες, οι οποίες μπορεί να απαιτούν ακρωτηριασμό των άκρων.
2. Δυσανεξία σε αντιβακτηριακούς παράγοντες. Κατά τη μετεγχειρητική περίοδο, συνταγογραφούνται αντιβιοτικά που καταστρέφουν την παθογόνο χλωρίδα που εισήλθε στην πληγή κατά τη χειρουργική θεραπεία. Μερικοί ασθενείς εμφανίζουν δυσανεξία σε τέτοια φάρμακα. Η διεξαγωγή χειρουργικής θεραπείας χωρίς πορεία αντιβιοτικής θεραπείας απαγορεύεται αυστηρά.
3. Σοβαρές παθήσεις του καρδιαγγειακού συστήματος. Αυτές οι παθολογίες που συνοδεύονται από καρδιακή ανεπάρκεια μπορεί να γίνουν αντένδειξη, καθώς η χρήση ορισμένων αναισθητικών παραγόντων απαγορεύεται για αυτούς.

Η ασφαλεκτομή πραγματοποιείται για μη επιπλεγμένες μορφές κιρσών. Οι περιπτώσεις στις οποίες παρατηρούνται τροφικά έλκη ή νεκρωτικές αλλαγές που προκαλούνται από οξεία διαταραχή της παροχής αίματος απαιτούν διεύρυνση του πεδίου της επέμβασης.

Είναι δυνατή η εκτομή των ελκών κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Με αυτόν τον τρόπο αποτρέπεται ο θάνατος των ιστών. Σε περιπτώσεις που η φλεβική θρόμβωση έχει οδηγήσει σε γάγγραινα, είναι απαραίτητος ο ακρωτηριασμός. Αυτή η λειτουργία εκτελείται μόνο σε ακραίες περιπτώσεις.

Υπάρχουν επίσης σύγχρονες ελάχιστα επεμβατικές μέθοδοι θεραπείας, όπως:

• Σκληροθεραπεία.
• Αφαίρεση ραδιοσυχνοτήτων.
• Αφαίρεση με λέιζερ.

Αυτές οι μέθοδοι θεραπείας βασίζονται στην απόφραξη του αυλού των αιμοφόρων αγγείων και στην περαιτέρω καταστροφή τους με χρήση χημικών ή φυσικών παραγόντων.

Συνιστάται η χρήση τους στα αρχικά στάδια της νόσου. Σε μια τέτοια κατάσταση, ο κίνδυνος υποτροπής γίνεται ελάχιστος. Δεν αξίζει να χρησιμοποιήσετε μια τέτοια θεραπεία για προχωρημένους κιρσούς, καθώς μπορεί να απαιτήσει έναν αρκετά μεγάλο αριθμό συνεδριών.

Λαϊκές θεραπείες

Ορισμένες πηγές προτείνουν τη χρήση διαφόρων παραδοσιακών φαρμάκων ως θεραπεία για τους κιρσούς των ποδιών. Δεν συνιστάται αυστηρά να το κάνετε αυτό, καθώς η επίδραση των φυτών σε αυτήν την παθολογία δεν έχει επιβεβαιωθεί επιστημονικά.

Η θεραπεία των κιρσών στα κάτω άκρα πρέπει να προγραμματίζεται αποκλειστικά από πιστοποιημένο ιατρό. Οι μέθοδοι για τη θεραπεία των κιρσών χωρίς χειρουργική επέμβαση βοηθούν μόνο στην καθυστέρηση της εφαρμογής της. Δεν πρέπει να απευθυνθείτε σε διάφορους παραδοσιακούς θεραπευτές, γιατί ο χαμένος χρόνος πριν από την κατάλληλη θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε ακρωτηριασμό.

Ταυτόχρονη θεραπεία

Προκειμένου να επιτευχθεί το μέγιστο αποτέλεσμα της θεραπείας, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν πρόσθετα μέτρα μαζί με τη χρήση φαρμάκων. Αυτά περιλαμβάνουν:

• Κάνοντας δίαιτα. Οι ασθενείς με κιρσούς πρέπει να αποφεύγουν τα λιπαρά τρόφιμα. Βοηθά στην αύξηση των επιπέδων χοληστερόλης και του ιξώδους του αίματος. Τέτοιες διεργασίες οδηγούν σε αυξημένη επιβράδυνση της περιφερικής κυκλοφορίας του αίματος στην περιοχή των διεσταλμένων φλεβών και προκαλούν σχηματισμό θρόμβων. Επιπλέον, πρέπει να πίνετε πολλά υγρά για να αραιώσετε το αίμα σας. Συνιστάται να πίνετε σκέτο νερό και όχι ανθρακούχα ποτά ή τσάι.
• Περιοδικά παρέχετε στα πόδια σας μια ανυψωμένη θέση. Τέτοιες διαδικασίες διεγείρουν την εκροή αίματος κάτω από το βάρος του, γεγονός που αποτρέπει τη στασιμότητα.
• Φορώντας κάλτσες συμπίεσης. Σε όρθια θέση του σώματος, τέτοιες κάλτσες εμποδίζουν τη συσσώρευση αίματος σε διεσταλμένες φλέβες. Αλλά τέτοιες κάλτσες πρέπει να χρησιμοποιούνται σωστά, καθώς η μακροχρόνια χρήση μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την κατάσταση του ποδιού, καθώς και το δέρμα στην περιοχή του κάτω ποδιού.
• Βόλτες. Οι ασθενείς πρέπει να διατηρήσουν έναν ενεργό τρόπο ζωής. Στα τελευταία στάδια των κιρσών, οι βόλτες πρέπει να είναι σύντομες και να μην προκαλούν κόπωση ή πόνο στα πόδια.

Επιπλέον, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ταυτόχρονες παθολογίες όπως η αθηροσκλήρωση, ο σακχαρώδης διαβήτης ή η παχυσαρκία. Η παρουσία μιας τέτοιας θεραπείας επιτρέπει σε ορισμένες περιπτώσεις να περιοριστεί μόνο σε φαρμακευτική θεραπεία, η οποία εξασφαλίζει ευνοϊκή έκβαση της νόσου.

Πρόληψη

Για να αποτρέψετε την ανάπτυξη κιρσών, πρέπει να ακολουθήσετε μια σειρά απλών κανόνων που θα μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισής της. Όλα αυτά στοχεύουν στη διατήρηση των φυσιολογικών ιδιοτήτων του αίματος, καθώς και στη δημιουργία ενός φυσιολογικού τρόπου ζωής. Μεταξύ αυτών είναι:

1. Πίνετε τουλάχιστον ενάμισι λίτρο υγρών την ημέρα.
2. Σωστή διατροφή. Αυτός ο όρος υπονοεί όχι μόνο την παροχή όλων των απαραίτητων ουσιών στη διατροφή και τον αποκλεισμό επιβλαβών τροφίμων, αλλά και τακτικά γεύματα. Το να τρώτε ταυτόχρονα σας επιτρέπει να λαμβάνετε το μέγιστο των θρεπτικών συστατικών από τα τρόφιμα, αφού αναπτύσσεται ένα αντανακλαστικό και απελευθερώνεται επαρκής ποσότητα γαστρικού υγρού.
3. Εγκατάλειψη κακών συνηθειών.
4. Περιορίστε την ποσότητα του καφέ και άλλων ενεργειακών ποτών.
5. Εξασφαλίστε κινητικότητα ακόμα και όταν εργάζεστε καθιστική. Για αυτό, υπάρχουν ειδικές ασκήσεις, σκοπός των οποίων είναι η σύσπαση των μυών των ποδιών.
6. Έγκαιρη αντιμετώπιση ασθενειών. Οποιαδήποτε παθολογία στο ανθρώπινο σώμα μπορεί να προκαλέσει μακροπρόθεσμες συνέπειες. Για να αποφευχθεί αυτό, θα πρέπει πάντα να αναζητάτε βοήθεια από επαγγελματίες γιατρούς εάν εμφανιστούν συμπτώματα και επίσης να υποβάλλεστε σε προληπτικές εξετάσεις.

Σήμερα, υπάρχουν διάφοροι τρόποι αντιμετώπισης των κιρσών. Με την έγκαιρη διάγνωση, σας επιτρέπουν να απαλλαγείτε από το πρόβλημα μια για πάντα. Η θεραπεία των κιρσών χωρίς χειρουργική επέμβαση συνιστάται μόνο στην αρχή της νόσου.